Η Γενική Γραμματεία Δημόσιας Διπλωματίας και Αποδήμου Ελληνισμού του Υπουργείου Εξωτερικών συνεργάζεται με το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής για φιλανθρωπική προσφορά σε σχολείο στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, όπου ορφανά παιδιά μαθαίνουν την ελληνική γλώσσα. Κατόπιν πρωτοβουλίας του Γενικού Γραμματέα, κ. Ιωάννη Χρυσουλάκη, πραγματοποιήθηκε συνάντηση στην υπηρεσία του μεταξύ του ιδίου, καθώς και του Πρύτανη του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής, κ. Παναγιώτη Καλδή, αλλά και της εθελόντριας της Ορθόδοξης Ιεραποστολής στο Κονγκό, κας Στέλλας Παπαδοπούλου (φωτογραφία επάνω). Άμεσα ανταποκρίθηκαν δηλαδή οι δυο ως άνω φορείς στο αίτημά της για παροχή Η/Υ για τους εκεί μαθητές.
Το σημαντικό αποτέλεσμα της συνάντησης συνίσταται στην άμεση αποστολή από το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής μεγάλου αριθμού ηλεκτρονικών υπολογιστών, καθώς και σχολικών ειδών -τετραδίων και γραφικής ύλης- σε σχολείο του Κονγκό, όπου ορφανά παιδιά διδάσκονται τα ελληνικά.
Χαρακτηριστικά είναι τα όσα αφηγείται συγκεκριμένα για δύο μικρούς μαθητές η κα Στέλλα Παπαδοπούλου, η οποία τα τελευταία χρόνια δραστηριοποιείται εθελοντικά στην περιοχή. “Ο Ραφαήλ και ο Νικόλαος, τα δύο αδερφάκια από το μακρινό Κονγκό που έχασαν τους γονείς τους -στην τρυφερή ηλικία των 2 και 3 ετών αντιστοίχως- ζουν με τη γιαγιά τους στην Κινσάσα και φοιτούν στο σχολείο του Ιερού Ναού Αγίων Αρχαγγέλων, το οποίο στηρίζεται από την Ορθόδοξη Ιεραποστολή. Είναι πρώτοι μαθητές στην τάξη τους κάνοντας τα μαθήματά τους αμέσως μετά το σχολείο, διότι στη συνέχεια πουλούν νερά στο δρόμο, ενώ η γιαγιά τους μαζεύει ξύλα για πώληση από το κοντινό δάσος προκειμένου να μεγαλώσει τα δύο εγγόνια της. Το σκοτάδι πέφτει γύρω στις 6 το απόγευμα στις περιοχές αυτές, ενώ δεν υπάρχει ρεύμα προκειμένου να μελετήσουν και αργότερα τα παιδιά.
Το όνειρο του Ραφαήλ είναι μεγαλώνοντας να γίνει αρχιτέκτονας, αφού από την ηλικία των 9-10 ετών ξεκίνησε να φτιάχνει σπίτια από χαρτόνι. Το πρώτο έργο του ήταν μία εκκλησία. Η εκκλησία των Αρχαγγέλων που υπάρχει στο προαύλιο του σχολείου του. Μετά από υπόδειξη δική μου, πως, όπου υπάρχει εκκλησία, υπάρχουν γύρω σπίτια με τους πιστούς, ξεκίνησε να φτιάχνει σπιτάκια μικρά και μεγάλα.
Σπίτια από χαρτόνι, κόβοντας τα κομμάτια με κοινό ξυραφάκι, ψάχνοντας ζελατίνα για να βάλει στα παράθυρα. Σε ερώτησή μου αν θέλει κάποιο υλικό που θα τον διευκολύνει, μου ζήτησε δειλά-δειλά κόλλα και μπογιές. Είναι ταλαντούχος και επιμελής. Μαθαίνει ελληνικά και χαίρεται πολύ γι’ αυτό. Ο Νικόλαος ο μικρότερος, πρώτος μαθητής κι αυτός, πολύ σοβαρός και μεθοδικός για την ηλικία του, ονειρεύεται να γίνει μια μέρα γιατρός και μάλιστα παιδίατρος. Όταν τον ρώτησα γιατί διάλεξε ήδη από τώρα την ειδικότητα μου απάντησε πως θέλει να βοηθήσει τα παιδάκια του Κονγκό που βλέπει πολύ συχνά να πεθαίνουν γύρω του. Είναι ο πιο καλός μαθητής στο σχολείο του και παιδάκι που δεν χαμογελάει εύκολα”
Η ξενοιασιά πολύ νωρίς φεύγει από τα παιδιά της Αφρικής και ειδικά από τα ορφανά παιδάκια. Ας ευχηθούμε στα δύο αδελφάκια να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους. Από σήμερα, ο Ραφαήλ και ο Νικόλαος καθώς και άλλοι μαθητές θα έχουν τους δικούς τους υπολογιστές για να μαθαίνουν ελληνικά χάρη στη γενναιόδωρη προσφορά του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής.
