Στο έγκριτο περιοδικό Γραμμάτων και Τεχνών «δε/κατα»(τεύχος 70, καλοκαίρι 2022) δημοσιεύθηκε μια διθυραμβική κριτική που τιμά το ελληνικό πανεπιστήμιο, για το σύγγραμμα “ΕΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ Δημιουργώντας με Παράλληλα Εκφραστικά Μέσα” εκδ. ΙΩΝ, του Κοσμήτορα της ΣΕΤΠ καθηγητή Χάρη Πρέσσα. Στο συγκεκριμένο σύγγραμμα βασίζεται το θεωρητικό μέρος του μαθήματος «Εικαστικές Εφαρμογές» και διανέμεται δωρεάν στους φοιτητές.
Η κριτική του περιοδικού Γραμμάτων και Τεχνών “δε/κατα” :
Χάρης Α. Πρέσσας, Εικαστικές Εφαρμογές. Δημιουργώντας με Παράλληλα Εκφραστικά Μέσα, Εκδόσεις Ίων, σελ. 178.
Η Ποίηση συναντάει τη ζωγραφική, τη γλυπτική, την καλλιτεχνική φωτογραφία. Εικόνα και ήχος απλώνονται στον χωροχρόνο σαν κρουστικό κύμα που ζωοποιεί αναζωογονώντας τα κουρασμένα αντανακλαστικά του θεατή, που συνδημιουργός μεν, ουραγός δε, ου δύναται πλέον πρωτοπορείν ακολουθώντας αλλότρια βήματα. Έτσι λοιπόν, σε αυτό το χρηστικό εγχειρίδιο δίδονται οδηγίες προς αποκαλωδιωμένους που αναζητούν την έκπληξη στην παγίωση της στιγμής.
Στο Πρώτο Μέρος «Με όχημα την φωτογραφία εικαστικές φωτογραφικές προσεγγίσεις». Στο Δεύτερο Μέρος «Με όχημα την ύλη κομβικές συναρμογές ύλης και χειρονομίας».
Εδώ μπαίνει και το παραστατικό στοιχείο, ο γλωσσικός και παραγλωσσικός κώδικας. Η γλώσσα του σώματος, όπως συχνά αποκαλείται, είναι κάτι περισσότερο από στάσεις και μιμητισμούς. Είναι «χειρονομίες» με όλη την αρχαία έννοια της λέξης: «δια της χειρός νέμω, μοιράζω». Δια της χειρός ποιώ και δια του Λόγου εκφράζω το ανείπωτο, εκείνο που ο εικαστικός καλλιτέχνης έχει το προνόμιο να αναπαριστά χωρίς συχνά να το κατανοεί πλήρως, χωρίς να το γνωρίζει.
Για φοιτητές, ποιητές, σπουδαστές, εραστές της Τέχνης, αναζητητές της δίκαιης εκτόνωσης μιας οργής συλλογικής μέσα από το Ωραίο και το Αρμονικό, που συνηχεί βαθιά στα κύτταρά μας με αυτό που λέγαμε κάποτε «θείον» και το θάψαμε τώρα κάτω από τόνους τοξικών αποβλήτων.
Μεγάλος εικαστικός δημιουργός και «ολικός-αναγεννησιακός καλλιτέχνης» του καιρού μας, Κοσμήτορας στη Σχολή Εφαρμοσμένων Τεχνών & Πολιτισμού του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής και ήθος ποιών, ιχνευτής ψυχής, Συλλογικής και Πανανθρώπινης. Σπανίως εκπλήσσομαι, ως διπλωματούχος μηχανολόγος μηχανικός του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (1985) από τεχνικά εγχειρίδια και πανεπιστημιακά συγγράμματα, γιατί συνήθως δεν συνδυάζουν αξιοσημείωτες λογοτεχνικές αρετές παρέχοντας ταυτόχρονα ένδειξη πρόσβασης στο μη Επιστητό. Εδώ λοιπόν η ευτυχής συνύπαρξη ακαδημαϊκού καλλιτέχνη και λογοτέχνη οδηγεί σε ευοίωνες προοπτικές μιας καινούριας Αναγέννησης στα πλαίσια της Τέταρτης Βιομηχανικής Επανάστασης, αξιοποιώντας την τεχνική ευφυία που εξασφαλίζει η Ρομποτική και τις απείρως υψηλότερες ταχύτητες μετάδοσης πληροφοριών κι επεξεργασίας δεδομένων που υπόσχονται οι κβαντικοί ηλεκτρονικοί υπολογιστές του άμεσου μέλλοντος. Πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, ακαδημαϊκοί ερευνητές, ακάματοι μελετητές των πολιτισμικών φαινομένων και ανήσυχοι δημιουργοί σαν τον Χάρη Πρέσσα είναι τιμή για Ελληνικό πανεπιστήμιο!
Αξίζει υπενθύμισης πως τον περασμένο Ιούλιο δημοσιεύθηκε η κριτική για το έτερο των συγγραμμάτων του στο διαδικτυακό περιοδικό Fractal Art η οποία στην συνέχεια παρουσιάστηκε και στους Πανεπιστημιακούς Διαλόγους αλλά και στους λογαριασμούς κοινωνικών μέσων του Πανεπιστημίου.
